Müthiş performansları ile Spencer Tracy ve Burt Lancaster’ın  ve tabii efsanevi Marlene Dietrich’in rol aldığı Nürnberg Davası filmini izlemediyseniz, bir yerlerden bulup izleyin. İzlemiş olanların affına sığınarak, izlemeyenler için filmi kısaca özetleyeyim:

Önceki gece HDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş’ın “Diyarbakır’da evimde zorla gözaltına alınma kararıyla emniyet yetkilileri kapımdalar” tweeti ile birlikte Türkiye’nin kıyamet senaryosunda yeni bir perde açıldı.

Defalarca uçurumun kıyısına kıyısına gelip, “kazasız belasız” diyebileceğimiz bir seçim dönemini geride bırakan Türkiye “yeni duruma” alışmaya çalışıyor. Bu, AKP’nin “yeni Türkiye’si” değil. Cumhuriyet tarihinin en geniş temsiliyetine sahip bir parlamento ile gerçekten yeni bir Türkiye… Bu “yeni Türkiye’nin” kilidini açan da, yıllardır baraj altında kalmaya mahkûm edilen, baraj altında kaldığı sürece de sadece belirli bir etnik kimlik üzerinden radikal siyasetin deli gömleğiyle boğuşturulan bir geleneğin 21. Yüzyıl Türkiye’sine yakışan genç filizi: HDP…

"Bugünün dünyasında, toplumların ırkçı, milliyetçi, militer, cinsiyetçi, muhafazakâr ve piyasacı güçlere teslim olmasına karşı durmak, bu güçlere karşı geniş bir toplumsal desteğe dayanarak mücadele etmek büyük önem taşıyor. İnsanın insana kulluk etmediği, baskının ve sömürünün olmadığı, savaşların yaşanmadığı, ezen ve ezilen ilişkisinin son bulduğu; tüm insanlığın dil, din, renk, ırk, cinsiyet farkı olmaksızın, yaşamın her alanında eşit, özgür, insanca ve adil yaşadığı bir dünya bugün de bir özlem olarak varlığını sürdürüyor. İnsanlık tarihinde sağlanan gelişim ve elde edilen kazanımlar da bu özlemin boş bir hayal olmadığını gösteriyor.

Gündem yorgunu Türkiye, sakin zamanlarda bile Kıbrıs meselesini elinde evirip çevirip çabucak sıkılarak kenara atardı ya, bu kez iyice uzaklaştı Ada gündeminden.

Herkesin herkesle savaştığı, herkesin herkesi öldürdüğü bu coğrafyada Türkler ve Kürtler çok savaştılar, çok öldürdüler, çok öldüler…

Yunanlıların, küresel kreditörlerin dayattığı kemer sıkma politikalarına güçlü HAYIR yanıtı, Türkiye’de de büyük yankı uyandırdı. Komşunun OXI’si, Türkiye solunda SYRIZA’nın zaferinden sonra ikinci büyük coşku dalgasına yol açarken, özellikle AKP çevrelerinde şaşkınlık ve öfkeye yol açtı.

Eğer başımıza bir son dakika kazası gelmezse, son düzlükteyiz. Yarın Türkiye, yakın tarihin en kritik seçimi için sandık başına gidecek. Sağından soluna tüm Türkiye siyaseti, ülkenin rotasını hızla yolsuzluk, görgüsüzlük ve otoriterleşme ile bezeli bir Ortadoğu diktatörlüğüne doğru yönelten Erdoğan rejiminin önünü kesmek için var gücüyle mücadele ediyor.

Türkiye siyasetinin değişmezlerinden biri daha gerçekleşti ve partisinin üzerine basarak gözünü cumhurbaşkanlığına diken tüm muhteris liderlerin başına gelen, Erdoğan’ın da başına geldi. Başkanlık sistemini bunun için istiyordu Erdoğan ama henüz partisinin başındayken, kendisi dışında güçlü bir başkan yaratmayı göze alamadığı için yapamadı.

Samimiyetini, sahiciliğini yitirmiş bir toplumun acısına da sevincine de kuşkuyla yaklaşıyor insan. Yazık ki vicdanımızı, adalet duygumuzu, iyimserliğimizi ve umutlu bir geleceğe olan inancımızı iğdiş ettiler bundan yıllar ve yıllar önce…